Stichting Nederlandse Kaap Hoorn-vaarders
Albatros
Op Kaap Hoorn is naast een bemande vuurtoren, een kapel, een woonhuis en een schuur ook een monument te vinden. Dit monument is in 1992 opgericht door de Chileense Kaap Hoornvaarders ter herdenking van de vele zeelieden die tijdens de ronding van Kaap Hoorn in de loop der eeuwen zijn omgekomen.
Het monument bestaat uit stalen platen waarin ruimte is uitgespaard in de vorm van een albatros die op zijn zijde tegen de wind vliegt en is voorzien van een plaquette met het onderstaand gedicht van Sara Vial.
De Albatros is de grootste zeevogel met een spanwijdte van ca. drie meter. Het zweefvermogen, waarbij hoogte wordt gewonnen door opwaartse luchtbeweging boven de machtige golven van de rond de wereld reikende zuidelijke oceaan, is formidabel. Slechts voor het leggen en uitbroeden van eieren komt deze vogel aan het land. De schijnbaar eindeloos doorzeilende albatros is het symbool van de Kaap-Hoornvaart geworden en werd door de Amicale als hoofdmotief voor haar logo gekozen.
Soy el albatros que te espera
en el final del mundo.
Soy el alma olvidada
de los marinos muertos
que cruzaron el Cabo de Hornos
desde todos los mares de la tierra.
Pero ellos no murieron
en las furiosas olas,
hoy vuelan en mis alas
hacia la eternidad,
en la ultima grieta
de los vientos antárcticos.
I am the albatross that awaits
at the end of the world...
I am the forgotten soul of the sailors lost,
rounding Cape Horn from all the seas of the world.
But die they did not in the fierce waves,
for today towards eternity,
in my wings they soar,
in the last crevice
of the Antarctic winds.
Ik ben de albatros
die je opwacht aan het wereldeinde.
Ik ben de vergeten ziel
van de verdronken zeelui
die Kaap Hoorn rondden
komende van alle wereldzeeën.
Maar zij stierven niet in het golvengeweld,
nu vliegen zij met mijn vleugels
op naar de eeuwigheid,
in die allerlaatste kloof
van de zuidpoolwinden.
(Gedicht van Sara Vial op het monument op Kaap Hoorn eiland)